ΤΟ ΠΑΙΔΙ
Προκειμένου να υποστηρίξουμε τις διαδικασίες μάθησης και ανάπτυξης των παιδιών ως παιδαγωγοί και γονείς, είναι σημαντικό να αναλογιστούμε την εικόνα που έχουμε για το παιδί. Οι πεποιθήσεις και οι υποθέσεις που φέρουμε για τα παιδιά επηρεάζουν τόσο τις αποφάσεις που λαμβάνουμε για αυτά, όσο και τις αλληλεπιδράσεις που έχουμε μαζί τους και τελικά την ποιότητα των σχέσεων που δημιουργούμε.
Αντιμετωπίζουμε τα παιδιά ως ειδήμονες της ίδιας τους της ζωής και πρωταγωνιστές της μάθησής τους και όχι ως “λευκά χαρτιά”. Μπαίνοντας στο σχολείο τα παιδιά έχουν ήδη μια κοινωνική ζωή και κατά συνέπεια μια ηθική αγωγή’. Τα παιδιά, λοιπόν, δεν ζουν σε ένα κοινωνικό κενό, αλλά βρίσκονται σε μια συνεχή αλληλεπίδραση με όλα τα κοινωνικά στοιχεία του κοντινού περιβάλλοντός τους. Τα παιδιά πρέπει να νοηθούν ως ενεργοί “πειραματιστές” και ως δρώντα πρόσωπα που αλληλεπιδρούν και καθορίζουν στο μέτρο του εφικτού τον κόσμο τους, ενσαρκώνουν μια μόνο χρονική φάση απ’ τις πολλαπλές χρονικές φάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης, παρά ως μαθητευόμενοι ενήλικες που προετοιμάζονται για να αναπαράξουν στείρα την κατεύθυνση που ορίζει το κοινωνικό τους πλαίσιο. Η παιδική ηλικία είναι η βάση όπου θα στηθεί το οικοδόμημα άνθρωπος. Σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ηλικιακές φάσεις που περνάει ο άνθρωπος στο ιστορικο-χωροχρονικό συνεχές, είναι η ηλικία θα τολμήσουμε να πούμε, με τις λιγότερες άμυνες και με τις περισσότερες πιθανότητες αλλαγής. Για τους λόγους αυτούς οραματιζόμαστε μια παιδική ηλικία με ζωντανό παρόν και δυνητικά ανοιχτό μέλλον.

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ 
Τα παιδιά είναι άνθρωποι με τα δικά τους δικαιώματα, τις δικές τους προτεραιότητες, προβληματισμούς και φιλοδοξίες. Αυτή η θέση αποτελεί τη βάση για τα δικαιώματα των παιδιών. Στην τρέχουσα συζήτηση για τα δικαιώματα των παιδιών και επί τούτου, ενδιαφέρουσα και χρήσιμη είναι η επιχειρηματολογία γύρω από την ιδέα ότι τα παιδιά αποτελούν μια κοινωνική κατηγορία με χαρακτηριστικά αντίστοιχα με εκείνα μιας μειονοτικής ομάδας. Σύμφωνα με την κοινωνιολογία, μια κοινωνική ομάδα που δεν έχει πολιτική εξουσία και δεν ελέγχει ούτε έχει πρόσβαση στους πόρους της κοινωνίας θεωρείται μειονοτική.
Η έννοια της μειονοτικής ομάδας μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για κάθε άλλη κοινωνική κατηγορία, η οποία γίνεται αντικείμενο άνισης μεταχείρισης λόγω της υποτιθέμενης βιολογικής και πολιτισμικής της διαφορετικότητας. Το κρίσιμο χαρακτηριστικό που διακρίνει τα παιδιά από την ομάδα των ενηλίκων λοιπόν, είναι ότι στερούνται την εξουσία και δεν συμμετέχουν στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι. Τα παιδιά ανήκουν στις λεγόμενες ομάδες χωρίς φωνή ή στις φιμωμένες ομάδες (muted groups). Στόχος μας είναι φωτίσουμε το παρόν της παιδικής ηλικίας, χωρίς ενήλικες ματαιοδοξίες.